لازم به ذکر است که این میزان تخم گذاری با اعمال مدیریت خوب و سالن پرورش مناسب  و همچنین خوراک مناسب قابل افزایش است و رنگ پوست تخم مرغ انها قهوه ای می باشد.

در هر متر مربع از بستر میتوان 6 مرغ را پرورش داد.

وجود مرغ بومی اهلي از 3200 سال قبل ازميلاد مسيح درهندوستان به اثبات رسيده و حدود1000 سال قبل از ميلاد مسيح همراه با مهاجرت اقوام اريائي به فلات ايران واردشده و اقوام ساكن اين فلات از ان بهره برداري كرده اند

توليد وتكثير ان بطوررسمي از سال 4500 سال قبل شروع شده ومورد توجه قرار گرفت

سوابق طيور بومي واهلي شدن ان همراه با تصاوير مرغ و خروس خانگي – غازومرغابي روي بناها،سنگها واجرهاي پخته كردستان و شوش ديده شده است

اروپائيان ازطريق ايران با مرغ اشنا شدند ومدتها دريونان قديم به مرغ محلی ، پرنده ايراني گفته مي شد

مع الوصف از اوايل دهه 1320 با توجه به رشد جمعيت و همچنين درآمد در كشورازطريق فروش نفت از يك طرف و با ورود مرغ خارجي و صنعت مرغداري به كشور و نهايتا به مناطق روستايي از طرف ديگر ، سبب شد تا علاوه بر درمعرض نابودي قرار گرفتن مرغان بومي ، انواع بيماريهاي طيور و در نتيجه  تلفات و خسارات شديد در مناطق روستايي باعث كاهش نگهداري طيور در اين مناطق گردد

طي سالهاي 1340 تا 1350 در ايران همانند اغلب كشورهاي در حال توسعه واحدهاي تجارتي پرورش مرغ با استفاده از نژادهاي خارجي در اطراف شهرهاي بزرگ تاسيس گرديد

اگرچه نژادهاي اصلاح شده مرغ بومی نقش مهمي درتامين پروتئين مورد نيازايفا مي كنند ولي تغييرات حاصله در روش پرورش مرغ از روش سنتي به روش پر هزينه صنعتي، خالي از اشكال نبود  زيرا اساسا اين برنامه ،دقيق و از پيش طراحي شده نبود

  نخستين مشكلي كه در اثر اين تغيير به وجود امد ،فشار بيش از حد آن بر سيستم سنتي پرورش مرغ در روستاها بود كه منبع تامين پروتئين حيواني براي بيش از 50 درصد جمعيت كشور را  تشكيل مي داد

روستا نشيناني كه طي قرن ها نياز گوشت و تخم مرغ شهر نشينان را تامين مي كردند ظرف كمتر از سه دهه اين مسير جهت عكس به خود گرفت وجمعيت مرغان بومي رو به كاهش گذاشت وتقريبا در بعضي مناطق بكلي منقرض شد

لذا از سال 1358 اجراي طرح احداث مراكز اصلاح نژاد مرغ تخم گذار وپشتيباني مرغان بومي ،درسطح استانهاي كشور اقدام به جمع اوري ونگهداري مرغان بومي نموده وهمزمان با اين طرح به منظور حفظ و نگهداري مرغان بومي ايستگاههاي مراكز پشتيباني و اصلاح نژاد احداث شد

تقسیم بندی مرغ های جها دی از نظر نژادی

دسته اول: مرغ دورگه

این مرغها حاصل تلاقی مرغهای بومی و نژاد تخمگذارصنعتی میباشد. بعلت رنگی بودن پرها و رنگ پوسته تخم مرغشان با عنوان مرغ بومی توسط مردم خرید و فروش میگردد وحتی روستای شمالی کشور مملو از این گونه مرغ هاست این دسته از مرغ ها بیشترجهت مصارف گوشتی مناسب هستندو از تخمگذاری کمی برخوردارند.

از نشانه های ظاهری مرغ دورگ درشت قامت بودن در مقایسه مرغ بومی است وزن بیشتری به نسبت مرغ بومی میگیرندولی مقاومت کمتری دارند ضریب تبدیل مرغ دورگ 3 میباشد .

از جمله مرغهای دورگه معروف در بازار گلپایگانی و ورامینی می باشد. در هر متر مربع در بستر تا 20 مرغ را پرورش داد.

دسته دوم : مرغ رنگی

نژادهای خارجی مرغ های شناسنامه داردارای انواع مختلف داری پرهای رنگی میباشد که از قضا رنگ پوست تخم مرغشان رنگی هستند(قهوه ای روشن تا تیره) این دسته از مرغها نیز در برخی از مراکز پرورش داده میشود و تخمهای ان در بازار به عنوان تخم مرغ رسمی (که متاسفانه یک نامگذاری اشتباه است) عرضه می شوند میزان تخمگذاری مرغ رنگی بالا بوده ( نزدیک به سیصد تخم در سال ) و جزو مرغ های تجاری محسوب می شودضریب تبدیل ان 2.2 می باشد.

دسته سوم : مرغ تخمگذار بومی اصلاح نژاد شده

مرغ بومی در سالهای نه چندان دور درایران از میزان تخمگذاری کمی برخوردار بودن ( حدودا سالی 50 تا 80 تخم در سال )اما پس از شروع صلاح نژاد مرغ تخمگذار بومی در مرکز اصلاح نژاد مرغ بومی، میزان تولید تخم مرغ انها افزایش یافت تا به تعداد 160 تا 180 تخم در سال رسید. ضریب تبدیل مرغ اصلاح نژاد شده2.8 می باشد یعنی به ازای مصرف 2.8 کیلو گرم دان ، یک کیلو گرم تخم مرغ تولید میکنند)

لازم به ذکر است که این میزان تخم گذاری با اعمال مدیریت خوب و سالن پرورش مناسب  و همچنین خوراک مناسب قابل افزایش است و رنگ پوست تخم مرغ انها قهوه ای می باشد.

در هر متر مربع از بستر میتوان 6 مرغ را پرورش داد.